Het gerenommeerde Duitse platenlabel ‘Stockfisch Records’ stuurde ons onlangs een nieuwe cd toe en dan weten we meteen dat we topkwaliteit in huis hebben gekregen. Deze keer gaat het over het album “Last Call” van Ian Smith, een Ierse folkzanger en songschrijver met Schotse roots en nu wonend in Donegal, Ierland. Die veertien liedjes tellende plaat werd zoals steeds opgenomen in de ‘Stockfisch Records’-studio in Northeim onder het professionele toezicht van eigenaar en producer Günter Pauler en samen met de aan die topstudio verbonden Duitse sessiemuzikanten.

Ian Smith is een uitstekende bespeler van de akoestische gitaar en dat is onontbeerlijk voor de door hem gecomponeerde folkliedjes. Zijn carrière duurt al meer dan dertig jaar, hoewel hij er nooit echt in geslaagd is om buiten Ierland roem te verzamelen. Dat is volgens ons toch een beetje onterecht, want net als enkele andere Ierse folkartiesten als Luka Bloom of Mary en Frances Black zou hij ook buiten zijn eigen land in de smaak van liefhebbers van verhalende folkliedjes kunnen vallen.

Op “Last Call” opent Ian Smith heel sterk met het op de video te beluisteren nummer “When It Snows In New York City”, een folksong die voor hem werd geschreven door Conor Bowman die ook het wat later volgende nummer “Missin’ Trains” componeerde. Het daarna gebrachte “Restless Heart” en “Lady Overlander” zijn heel sfeervolle liedjes die na een eerste beluistering al snel zullen beklijven. Op het laatstvermelde nummer speelt de Amerikaanse folk- en bluegrassgitarist, multi-instrumentalist en ‘Stockfisch Records’-artiest Tim O’Brien trouwens een heerlijke solo op mandoline.

De albumtiteltrack “Last Call” gaat over de langzame maar zekere vernietiging van onze natuur en van het klimaat. Het is een laatste oproep om daar snel maar pertinent iets aan te gaan doen vooraleer het helemaal te laat is. Een heel sterke song op dit album is de ballad “The Come And Go” en ook het geheel instrumentale fingerpicking-gitaarnummer “Guitar Doodle – 12/20” willen we zeker nog een aantal keren opnieuw horen. “Voice On The Phone” en het naar zijn huidige woonplaats verwijzende “Keadue Strand” zijn twee emotionele en ontroerende folkballads.

Ian Smith selecteerde ook nog een stokoude folktraditional om op dit album te coveren. Die keuze ging naar het hier door accordeon gedomineerde nummer “Sittin’ On Top Of The World” van ‘The Mississippi Sheiks’, een song uit 1930, maar vooral gekend in de versies van Doc Watson, Ray Charles, Bob Dylan, B.B. King en ‘The Grateful Dead’, naast nog een twintigtal andere coverversies. Zoals in het begin al aangegeven gaat het hier weer om een kwalitatief hoogstaand album dat vooral bij folkminnende fans van artiesten als Joni Mitchell of James Taylor bijzonder in de smaak zal vallen.

(valsam)